Trzygłowski kalejdoskop

Trzygłowski  kalejdoskop

Nad  jeziorami

Kto się przygląda w jezior toni

rzucając długie cienie?

Powiesz co widzisz i o czym wiesz

… to korony nadbrzeżnych drzew

I pałacu na wschodnim brzegu

– dwie z  wież

Rzędy trzcin, zapach sitowia,

mostki, kładki, kępy krzaków

to świat swoich i obcych

– zapalonych rybaków

Tu się doprawdy dobrze wypoczywa

a jak szczęście rybakom  dopisze

to i taaaaką rybę podrywa!

To już jesień

Na gałęziach i w kominie

Wiatr swoje melodie wygrywa

Nieubłaganie  tarmosi gałęziami

Liści na drzewach w oczach ubywa

Tańczą, wirują ku ziemi

… letnimi wspomnieniami

Dym się wije daleko

To widomy znak – kartofle kopią

Łęty palą i coś sobie pieką

Wiatr i deszcz, deszcz i wiatr – płaczą

w szyby namiętnie kołaczą

Po parapetach i szybach deszcz dzwoni,

z nieba kropla, kroplę coraz szybciej goni

Któż to taki idzie?

Co się wsłuchiwać w szum deszczu lubi?

Iść miedzami we dwoje – Terenia wspomina

… bywało tak w Błażku, w kapturze, w deszcz

Toć to z lat młodości – pamiętam jak dziś

… najcudowniejszej emocji dreszcz

Deszcz i dwoje nas. Dwoje nas i…

W przypałacowym parku, w alejach, przy szkole

pac, pac! padają z hukiem na ziemię kasztany

Pękają im kolczaste powłoki

patrzą  na nas ciekawskie – dojrzałe, brązowe oczy

Pospieszalscy

Z nastaniem wiosny działkowicze

pędzą na wyścigi, kto pierwszy – w pole

… o wysokich plonach śniąc

Nocami  pospieszalskich boli zaś głowa

czy aby to ciut nie za wcześnie…

Czy nie spadnie jeszcze śnieg

i słupek rtęci

… na długo poniżej zera?

Lądują

Pływać w powietrzu to my możemy,

… co najwyżej we śnie

Na lecące ptaki patrzymy z zazdrością,

dzięki swoim skrzydłom

i powietrznym prądom

… zmierzają ku cieplejszym lądom

Powracając wyhamowują wreszcie

długi lot, tu nad trzygłowskimi jeziorami,

urokliwymi, śródpolnymi oczkami

Lądują na wodach – białe samoloty

prują gładkie fale jeziora

stawiając pod kątem stopy

Co na osiedlu, w przedszkolu?

Koło kapliczki skręcając z szosy

samochody dostawcze wiozą

nocną pracę piekarzy

… kosze pyszności, świeżości

Dokąd? – do kiosków dwóch

Tu od rana (co dnia) trwa już ruch

Jest wszystko o czym ciało pomarzy

Gdzie stawialiście pierwsze kroki?

… w przedszkolu!

Prawdę mówią on i ona

Dzisiaj dla wielu po nowemu

Pierwsza  szkoła to grupa zerowa

Z języka mieszkańców trudno wyrugować ten czas

Osiedle i przedszkole to jak siostra i brat

Tu obok ronda – miało swe przedszkole, przez wiele lat!

W szczycie (od boiska) biblioteka siedzibę swą ma

Najmłodszych czytelników – do stoliczków zaprasza

Młodzież i starsi znajdą tu pozycje poważne

Trafić też mogą przypadkiem na… kruka białego

Albo sięgnąć po szkolną literaturę

Ta cuda czyni – zmienić potrafi naturę

Obok siebie pomieszczenia dwóch straży

Tej – medycznej i syreny alarmowej

By nie uśpić swej czujności

… zabawiają się – towarzysko

Grasz w zielone? – gram,

Masz zielone? – mam

(…)

– dochodzi  zza ścian

Ciepłem otula budynek cały

kotłownia gazowa

… jedna sosna

I wzdłuż ogrodzenia

świerkowy„ las”

… idzie nowe

Światłowody, gazowody

To od lat kilku osiedlowe wygody

Postęp „wysłał” – kotłownię na emeryturę

… naszą poczciwą, ciepłą rurę

Odrestaurowany BIAŁY DOM

Ma znowu… „ciepłem grać”

Młodzież wyziębniętą – „kulturalnie ogrzewać”

Gości przyjmować w swoich podwojach

I bawić, bawić – do białego rana

Straży, co nierzadko na sygnale

Do pożaru musi gnać – wygospodarować

 i… zafundować, niech przestanie i… nie płacze

Zamiast namiastki kolejnej, dać garaż prawdziwy

Skończyć trwające – funkcjonowanie... tułacze

Ptaki polskiego krajobrazu

Niechciana kotłownia nie mogła dalej

ot, tak bezużytecznie stać

Obok pozostał jej komin wysoki

Mogą go sobie boćki

– jeśli tylko zechcą… brać

Nie przypominajcie!

My wiemy – kalendarzowa wiosna

Już lecieć czas…

Polska – bociania ojczyzna

Swoje dzieci od dawna przyzywa

Pamiętamy, pamiętamy

Tam, jak co roku oczekują nas

Zadzierają głowy – gospodarze i dzieci

Wypatrują, czy ich bocian z żoną już leci…

Na klekotliwej naradzie

Ofercie trzygłowskiej orzeczono – tak!

Na takiej wysokości – gniazdo założyć może

… tylko odważny ptak

Terminy biologiczne i meteorologiczne

W daleką podróż „wyganiają” nas…

A tu co znowu???

Słyszycie nad Irakiem wojna trwa!

Czarna sadza z szybów fruwa

Ach, ach! – lecieć strach…

Jak lotnicy będziemy swoich

… eskadrami wypuszczać

Może przelecą

O rozsądek i pokój

z  całych sił klekoczemy

Niechże liczy się i głos nasz…

Ludzie – usłyszcie nas!

Aspiracje…

Kopią piłki w pocie czoła

„Błękitni” –  duzi i mali

Wierni kibice nowe ławki dostali

Teraz paradnie – siedząc nareszcie

Dalej będą swych orłów – do boju

Do sportowej rywalizacji

… kulturalnie – dopingowali

Dobra gra w środku pola

Precyzyjne dośrodkowania

To stara jak świat metoda

… na fantastycznego gola          

I okazja do świętowania!

Marzą kibice by ich czarodzieje

Coraz wyżej i wyżej

Po tabelach się wspinali!

Żółte pola…

Skiby w polu – tu i tam przewraca

Od lat… nie Polak

Jako właściciel i gospodarz

Żółty rzepak, żółte pola

Po horyzont miodem pachnie okolica

W czerwcu, maju…

Wkoło coraz to bajeczniej

Czujesz się – jakoby w… raju

Uwijają się tam brzęcząc

Robotne pszczoły

Jak rolnik dawniej

Urobek znosząc

Do ciasnej, ale własnej

Za to zawsze swojej!

Spośród gamy innych

… „kolorowej stodoły”

Wzdłuż łanów zbóż – dywany żużlowe

To nie tylko… drogi dojazdowe

To przede wszystkim – dla chętnych

… ścieżki zdrowe

Ciekawe trasy rowerowe

Tu, mówi las!

Trzygłowskie lasy – zapraszają

Otwierają na skrajach drzwi

Wejdź gościu miły – latem czy jesienią

Powita cię – godna świta

Dorodna jagoda, grzyb, sarenka i dzik

Z wilgotnej plątaniny, pajęczej pracy

Grzybiarz przeciera twarz – raz po raz

A miało być…

Zawitać do nas miał (bo i chciał )

Już dawno wielki świat

Za ogródkami miały być… golfowe pola

Przystąpiono z  rozmachem wielkim

Do remontu… północnej strony pałacu

Zabiegano o dotacje

Czyniono innowacje

Odrestaurowane skrzydło

– zamierzano przeznaczyć

… na hotel zachodnim turystom

Po wzgórzach, pod lasem

Tam, właśnie, to tam zamiast

… długowełnistych owiec stad

Toczyć się miały już, już, już…

Do dołków – białe, karbowane piłki

Zawodnicy mieli „ wywijać” kijami

Najcelniej uderzać!

Błagalnym spod daszka wzrokiem                                    

… za lotem białej podążać

Innym „ gotowano” – zwiedzać okolice

Wypoczywać

Ciało w saunie relaksować

Foldery miały uroki trzygłowskie oferować

Pewnym  krokiem w…  XXI wiek

Potykając się niezmiennie przez lat wiele

Dalej – bez zbytniej już nadziei

Chodziliśmy wyboistym poboczem szosy

W dni powszednie i niedziele

Pod koniec ubiegłego stulecia…

Ku radości trzygłowian

Planom budowy chodnika

… nadano właściwy bieg!

Jak historycznej miejscowości przystało

Godnie weszliśmy – wielce zadowoleni  

… chodnikiem nowym – w nowy wiek!

Dęby Trygława

Przy korcie, na szosy szczycie

Rosną okazałe dęby

Baczą na wszystko należycie

Z ich konarów i dziupli – nocami

Pohukują puchacze z sowami

Wokół  szkoły…

Na rozdrożu – w środku wsi

„Rozsiadała się” z biegiem lat

Ponad półwieczna szkoła nasza

Już z daleka widać jej ścian

… kraciastą twarz

Na wpół czasem śpiące

W śnieżyce czy deszcze

W takt stukotu kół,

… drzemiące jeszcze

Jadą dzieci z wielu wsi

do trzygłowskich szkół

Wyjazdy na konkursy, zawody

Reprezentantów naszej szkoły

To kolejne – za zwycięstwa

Puchary, medale, dyplomy

Cóż to za „Tajemniczy Ogród”

Wyłania się spoza żywopłotu

Jego utrzymanie jak widać

Nie sprawia dzieciom kłopotu?

A radość – jaka wielka…

Kiedy to tu, to tam

Bez szumnych zapowiedzi

Spośród kamiennych głów

Po nocy z ziemi wytryska

… królewicz – wśród białogłów

Patrz, patrz!

Już się uśmiecha buzia iryska                 

Spod szkoły – każdego poranka

Do miasta jedzie – po mądrość głębszą

Kasia, Basia, Terenia, Ania, Hanka…

Wśród śmiechów i żartów

Przestępują z nogi na nogę

Oczekują pomarańczowych gimbusów

Albo… wielkiej urody autobusów

Rozmowy, rewia mody…

Wreszcie wynurzają się zza górki!

No, to teraz – zawody!

By lepiej się żyło nam…

Wielu absolwentów dawnych ósmych klas

Nie rzuciło książeczek w kąt, nie poszło w las

Zdając matury, kończąc wyższe uczelnie

Myśleli, obce będą nam – kielnie…

Przypatrzmy się ze współczuciem i troską

Jak na trudnym rynku pracy

Szczęśliwie ją znajduje przeciętny Ignacy

Jak… nie radzi sobie młode pokolenie

Jak… sfrustrowanych – zastępy rosną

Jak „ radzi sobie” pokolenie

Co niedawno weszło z przerażeniem

… w dorosłe życie

A żyć chciało – na koszt własny

Bez łaski niczyjej

Po ludzku…

Ot tak, po prostu – należycie

Unijne idą – nowe…

Nadzieją przeplatane czasy

Pracowici, wykształceni

… będą w cenie

Zatrudnienie znajdą wreszcie

Ci, którym przed laty – obce były

… dłuuuugie wczasy

Przekonują eurosceptyków

Los wasz, odmieni się w mig

Szybciej niźli – muchy bzyk…

Teraz Polska i tęskniące kraje

Do tej – wspólnej Europy gnają

A  ona z geograficznym jej środkiem

(ów fakt już w 1775 r. dowiedziono)

… w S u c h o w o l i  na Podlasiu

Całkiem dobrze się ma…

To dokąd,  to dokąd

To wszystko tak gna?

Kiedy to Polska – właśnie

Nie kto inny – środek jej ma…???

Spotkanie z tobą już bliskie…

Zjednoczoną – wielką

(jak w piosence) – wspólnym głosem

Zawołamy „Europo witaj nam”

Daj nam jednak godnie żyć i pracować…

Swoje zdolności (dla własnego spełnienia)

I wyższych celów – akuratnie spożytkować!

Viburnum

Ekspedientkom  z „ Kaliny” niech się darzy

Klient, kupujący co się mu tylko… zamarzy

Ewenementem wśród sklepów na wsiach nie jest

Wie, do czego służą pod ladami… zeszyty

Sklepowe z „ Kaliny” niczym dobrotliwe Aliny

… litość mają i gest

Jak klienta uszczęśliwią – radośnieją im miny

Egalitaryzm* chybaby najlepszym rozwiązaniem był…

Wtedy człowiek przed człowiekiem swej biedy by nie krył

Kościół…

XIX – wieczna świątynia, w dniach – szczególnych

Donośnym dźwiękiem dzwonu

… zaprasza i wiernym przypomina

Przyjdźcie do mnie…

Dobra łaska z nieba spływa

Prawie wokoło nowym płotem ogrodzona

Przy wejściu dwujęzyczna – tablica pamiątkowa

                                                                       PAX  VOBIS

                       KU PAMIĘCI WIELU POKOLEŃ NIEMIECKICH  TRZYGŁOWIAN,

                                       KTÓRE TUTAJ ŻYŁY I BYŁY SZCZĘŚLIWE,

                                         Z ŻYCZENIAMI SZCZĘŚCIA DLA TYCH,

                                     KTÓRZY DZISIAJ MAJĄ TUTAJ SWÓJ DOM

                                                                                  

                                                                                              TRZYGŁÓW 8. IX. 2002 R.

Tu spotyka się przeszłość z teraźniejszością

Dawni mieszkańcy i ich dzieci

Przyjeżdżają z sentymentem zobaczyć

Co po latach w ich młodzieńczych stronach

I ziemi ojców – do dzisiaj ostało?

Co popadło w ruinę?

A… co też nowego – pięknem świeci?

Ale to już było…

Do lat 70 – tych Trzygłów tętnił życiem

Mocniej zresztą niż dzisiaj…

                                                                                               

Tu mieściła się administracja terenowa

 Ze światem spod nr. 22 łączyła poczta głosowa

Baczne oko miała miejscowa milicja

O zawrót głowy starało się kino i… młyn

Obracały się młyńskie koła, mełły mąkę

Biegły, biegły wkoło pasy…

Przyprószyły  się (kiedyś młodym) włosy

Na nic się zdały krzyki wniebogłosy…

Popłynął czas, popłynęły łzy

Odjechały urzędy aż... trzy

Odpłynęły czasy bez pośpiechu

Sąsiedztwa, śpiewów na ławce, wesela…

Aha! – kiedyś to byłem chwatem…

Bezrobotni z okolicy

Już się widzieli jako przyszli pracownicy

A gdzież mieli pracować?

Gdzie budżety rodzinne reperować?

Tam właśnie – jak w… piosence

„We młynie, we młynie mościwy panie”

Tak, w tym samym, o którym tyle

Dobrych słów płynie…

Nim go do nowych zadań wyszykowano

(miał być filią szczecińskiej Dany*)

Wiele sił własnych i środków zainwestowano

Już było wszystko – wewnątrz

I na zewnątrz na tip – top

A tu dotarła hiobowa wieść… STOP!

Rozjechały się, rozwiały – takie plany…

Zmarnowano wysiłek, pieniądze, nadzieje

Przez kolejne lata – obiekt na cacy

Nie terkotał, zabrakło… dobrego bacy

Dzisiaj po latach jawnej dewastacji

Przez oczodoły bez szyb

… na przestrzał widać – świat daleki

Ogołocony, bezwolny, straszy swoją niemocą

Już koła, pasy nie łomocą…

To o nim mówiono w okolicy od lat

Zawsze nam zmiele – nasz ubielony chwat

Dom numer 5… na 5!  

O,  jest i radośniejszy obraz!

KALEJDOSKOP ZATRZYMAJMY!

Widać gospodarz wyobraźnię i zacięcie ma

Alejki, przez oczka – mostki, krzewy, rabaty

Chwalmy się – na  początku wsi… dobrym wejściem

Schludnie zagospodarowanym pod nr.  5 – obejściem

Niepowtarzalny ma… smak

A czyż to nad nim inne przepływają obłoki?

Wszyscy w Trzygłowie trzymać – tak!

Rzuć okiem – za płotem… miłe widoki

W skali do… jedenastu – dajemy„5”

Można… bez  rąk i głów?

Po lecie jak wiecie z wizytą – wpada jesień…

Jesień złota pani, z lekka  krasi drzewa kolorami

Na początku jeszcze łaskawy drzewom wrzesień

W listopadzie to już świecą bezlistnymi konarami

Potem Trzygłów otuli… mądra zima

Do myślenia zapędzi w długie wieczory

Jeśli nie wypad na narty – to… dialog zażarty

Ze snucia odważnych wizji – zwolniony tylko chory

Oderwij się od telewizji!!!

Nie drgnie z posad wieś

Nie wystarczy Darek, Piotr i Grześ

Musi być więcej nas – niż trzy głów!

Obraz piękny budować – to wyzwanie… dla wielu głów

Będzie więcej działania – a w to wierzę… niż tylko słów

Egalitaryzm*- (fr. egalitaire – dążący  do równouprawnienia) pogląd społeczno – polityczny

głoszący,że podstawą ustroju winna być zasada równouprawnienia obywateli pod względem

ekonomicznym, społecznym, politycznym. 

Dana* - Zakłady Przemysłu Odzieżowego przy ul. Wyzwolenia w Szczecinie

Dla porównania spostrzeżeń wybierzmy się na rekonesans                                   z magicznym instrumentem

                              za lat kilka (naście, dziesiąt)!

                                                                         

                                  Zdzisław Skibicki  3. głów, 2003 r.