TO  JEDYNE…  SZCZĘŚCIE

Nawet  i  przydeptane  nieco

Odepchnięte

Znowu  się  łasi  i  znowu  prosi

Do  stóp  powraca  jak  bumerang

Z  miłością  wierną

Jak pies  dobry,  co  patyk  przynosi…

            Szczęście  kocha  naprawdę

            Za  nic  ma – rozum, urodę, talent

            Przycupnie  tam, gdzie  zechce

            I  nie   odejdzie  sobie  gdzieś  dalej…

            Za nic  ma  szczęście, majątek

            Zakochanie, zauroczenie

            Tylko  prawdziwe  kochanie

          Ma  tu  znaczenie

Bo… widzisz

KOCHAM  CIĘ  WCIĄŻ  BARDZIEJ   

Dziś  więcej  niż  wczoraj

Ale… mniej  niż  jutro

I  TAK  TO  BĘDZIE, JUŻ  ZAWSZE!!!

                                                                                                                                                                                                                     Zdzisław  Skibicki  Żerdź – marzec, 1975 r.