CZŁOWIEK WIELU ZNAKÓW ZAPYTANIA

            CZŁOWIEK WIELU ZNAKÓW ZAPYTANIA

            Kto młodego Alka, później Jerzego – uczył czuć, co ludzi boli?

            Czymże to takim dom rodzinny był natchniony?

            Czy przyszłego lekarza dusz wykształciło LO w Suchowoli?

            Choć z Okopów pochodził

            Nie krył się w nich…

            ON też patrzył – bez bojaźni

            … jak niegdyś – J. K. Ordon                           Julian Konstanty

            na reduty nr 54. przedpole

            Widział ludzkie niedole…

            WIDZIAŁ  ZŁO…

            ON – orędownik zniewolonych

            ON człowiek protestu

           

            Ludzie lgnęli do NIEGO

                        Szli, i szli zafascynowani

            … majestatycznym głosem JEGO

                        Kochali x. Jerzego

           

            Czyż to na seanse

                        … antykomunistyczne

            tak przychodzili???

                        Na seanse nienawiści

            tak się gromadzili?

                        Nie, nie! po stokroć NIE!!!

            Miał odwagę rzec – prawdę bolesną

                        Tam nią oczy kłuł

            Świdrował uszy

                        Nie cierpiał „świętego spokoju”

            Nosił z miłością ciężar szat liturgicznych

            Męczył GO obraz ludzkiego poniżenia

            Nie cierpiał niesprawiedliwości notorycznych

            WIDZIAŁ  ZŁO…

            Duszpasterz „Solidarności”

            Chciał ludzkiej godności…

          Żyć! – wołał…

          Nie tylko dla dostatków

          I nie dla honorów…

           

            Widać posłannictwo Bóg mu dał

             Z krzyżem w sercu, dłoni – pójdź

            … pośród ludzi pracy!

            Dobre słowo…

            Każdemu z braci – znajdź!

            Tłumy ciągnęły na „Popiełuszkę”

            Na comiesięczne Msze św. za Ojczyznę

            Na modlitwy do żoliborskiej świątyni

            Za Polskę – u św. Stanisława Kostki

            … jakże to one wiernym malowały twarze

            „Boże, coś Polskę” – intonowali 

            (…)

            Przed Twe ołtarze

            zanosim błaganie:

             – Ojczyznę wolną

            pobłogosław, Panie!

            To nie był śpiew…

            To… kościoła było... granie

            To tam, to tam śpiewem

             – grzmiał kościół cały

           

            Na swoich wątłych barkach

            Dźwigał kapłan niewinnie

            … osamotnienia ciężary

            Słowem próbował przenosić góry

            Próbował kruszyć nienawiści mury

            WIDZIAŁ  NIEPRAWOŚCI…

            Lud leczył – słowem i… tam

            Wołał: „ ZŁO DOBREM ZWYCIĘŻAJ”

                                               (św. Paweł)

            Odwagi!

            Ja jestem, nie bójcie się!!!

                                   (Ewangelia św. Mateusza 14, 27)

            Miłujcie waszych nieprzyjaciół,

            dobrze czyńcie tym,

            którzy was nienawidzą:

            Tym,

            którzy was przeklinają

            i módlcie się za tych,

            którzy was oczerniają.

                                   (Ewangelia św. Łukasza 6, 27 – 28)

           

                       

           

            WIDZIAŁ  ZŁO i… dróg – naprawy

                       

           

                        Mądrze rzucał ziarna

                        Wyrastały wiernych łany

                        Chciał być sternikiem

                        … „wzburzonych fal”

           

            Władzy ówczesnej (mogli to nawet przysiąc)

            … wielce niewygodnym był

            Ten „mądrala – ksiądz”

            … siewca wydumanych idei co wzniecał pył

            Ludzie wzrok w niego wbijali

            W uniesieniu zastygały głowy…

            Swoją wizją i kazaniami

            Sługa Boży miał zagrażać

            ich... prawdzie, prawdzie jedynej

            Zagrażać i to ogromnie

            Jedynie słusznemu

            … tych czasów – ustrojowi

            Jak GO uciszyć? – łamano głowy

            … wróg to nader okrutny

            Nikczemni wewnątrz się nakręcali

            … i dalej w swojej bezracji utwierdzali

            I nienawidziła GO – i to jeszcze jak

            I kipiała bez mała... niczym lawa

            Departamentu IV SB – cja

            W zaciszu gabinetów… knuto!

            Nocą światło w oknach nie gasło

            Knuto godzinami – plany złe!!!

            Rósł w nich potencjał gniewu

            Zniszczyć im – ich przewodnika!

            Zniszczyć im pasterza… tej jesieni!

            Tej jeszcze!!!

            Jeden i ten sam Jerzy,

            … a różnym kapłanem

                        Im – wrogiem komuny

            Rozkochanym rzeszom

            … i oparciem, i nadzieją, i wiarą

            Czy chmur nad sobą nie dostrzegał?

            Czy nie czuł na plecach spienionej bezpieki?

            Czyż sam nie potrzebował wsparcia, opieki?

            Czy odtrącał ręce i troskę lekceważył?

            Czy...  

            Czy...

            Czy...

           

            A przed NIM

            Przed x. Jerzym tyle jeszcze…

            Tyle – nieobsianych pół było…

            Nie zdążył, nie dano MU – skończyć siewu

            … bez opluwania i gniewu

            Nie zdążył zamknąć za sobą otwartych wierzei

            Zostawił pasterz rozkochane trzody w nadziei

            Utopiono obrońcę – Jerzego

            Ale nie wiarę w słowa JEGO,

            Ale nie wszczepioną miłość do bliźniego

           

            JEGO…

            Nie dokończył ewangelicznego dzieła…

            A chciał tak mało – tak niewiele

            A zarazem – tak… wiele

            Przeistoczyć lód bezsilności, marazmu

            … w Boży lud

          

            Kiedy zniknął naprawdę

                        Porwany przez bezpiekę

            Ludzie w niebiosa patrzyli

                        Pan Bóg – ma dosyć rycerzy

            Szermierza  nam  ocali

                        Na dobre wieści – głośno liczyli…

            Siepacze kipiąc nienawiścią

             plan – zrealizowali…

            Dokonali mordu bestialskiego!!!

            Zbitego, zbeszczeszczonego,

            Sznurem związanego

            Wrzucili do zbiornika wodnego

                       

                        Wydumanego wroga komuny

                        Obciążyli kamieniami

                        Utonąć tedy mieli – we... troje

                        ON i one dwie: prawda z wiarą

                        Obie – „siostry” nauk JEGO

            Z  x. Jerzym utonąć też miały drogowskazy

            … nielogicznej modlitwy:

                        Miłujcie nieprzyjaciół swoich!

            Za wyrządzone wam zło

            … dobrem – odwdzięczajcie! 

                        Błogosławcie – przeklinających!

            Zanoście modły za oczerniających!

           

           

           

            Świadkiem niemym mordu

            Mordu makabrycznego

            Nie chciała też być

            Bo i czemu – Wisła mądra...

            OKRUTNA WYPŁYNĘŁA PRAWDA

            Zewsząd jęk płaczu słychać

            Wolę nieba przyjąć trzeba…

            Odszedł Ksiądz Niezłomny

            Chrystusowy Żołnierz

            Męczennik za prawdę i wiarę

            Narodowy Wielki Bohater

            Obcojęzyczni mówili – Father!

            Oddał siebie kolejny z synów polskich

            Umęczon – zginął duchowny

            Chłopak nizin suchowolskich...

Bądź dzielna Matko – to ja, Twój Jerzy

Och, poprawiam się Mamo

… ksiądz Jerzy – jak mnie nazywałaś

Zawierzony przez Ciebie Bogu i Kościołowi

            Ojczyzno…

            Czy...

            Czy...

            Nie rozumiałaś wtedy naprawdę?

            Kto przyjacielem był, a kto wrogiem?

           

            WYBACZAM…

            „Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana,

            ach, jak wielka jest twoja rana,       

            jakże długo cierpienie twe trwa (...)”

                        Nuci cichutko Księdza Mama

                        Kolejne... posłuszne strofy

                        A one? ścielą się równiutko po rosie

                        … przy dąbrowskiej szosie

           

             Dzisiaj po latach wielu

             Wykrzycz  Ojczyzno

         … ból dławiący!

        Oczyść  przedpole…!!!

           

            WSTYD  MI  ZA  NICH (przyznaj z zażenowaniem)

            NIE  UMIAŁAM  BRONIĆ – TYCH  PRAWYCH…

       

           

            Święty Piotrze z pękiem kluczy

            Na ostatnie odpowiedz pytanie

           

            Czy aż takiej drogi było trzeba

            By dojść do BRAM  NIEBA?

            Więcej wam powiem

            … coś o tym wiem

                        NAGRADZAĆ  TAKICH

            NIMBEM  ŚWIĘTOŚCI

                        NIMBEM  ŚWIĘTYCH

            TRZEBA,  TRZEBA,

                        TRZEBA!

           

            EPILOG

            I ty możesz być wielkim

        Tylko – zechciej…

                        Wychyl głowę ze swego okopu

                    Nie chowaj się w błogi cień…

                       

                 Boże – daj Polsce światłych

                 Światłych… na każdy dzień

            TY – właśnie TY, do CIEBIE mówię

            Wyjdź,  pokaż co potrafisz…

           

                        Zło, dobrem – zwyciężaj!

        DOBRO CZYŃ! – ODWAGĘ MIEJ!

                                                          Trzygłów - październik, 1988 r.