Dwie brzozy sąsiadki

Dwie brzozy sąsiadki

Jak siostrzyczki

Przez lata poiły się

Wzajem – chłodem

            W skwarne lato,welonem cienia

            Koiły pragnienia rozszczebiotanej

            Skrzydlatej gawiedzi

W niecodzienne skwary

Topiły zmęczenie

Podreperowywały nadwątlone siły

           

Ktoś odszedł

            Ktoś wyjechał daleko

ONE SIĘ OSTAŁY

ONE STOJĄ NA WARCIE...

            Stoją dalej

Strzegły dawniej

Strzegą dzisiaj

           

            CZYJEGOŚ

                        dzieciństwa

            CZYJEJŚ

                        młodości

            CZYICHŚ                   

                        miłości

            CZYJEJŚ       

                        samotności

            CZYJEJŚ NIEPIĘKNEJ 

                        starości...

                                                                                   Zdzisław Skibicki lipiec, 1989 r.