Tarzać się czy… brzmieć?

            Prawie o trzynastej – trzynastego

            W szeleszczącym Szczebrzeszynie

            Wydarzyło się coś dziwnego

            Chrząszcz – symbol, chluba  miasta

            Zaczął się tarzać w… trzcinie

            Okrutny wrzask wszczęli szczebrzeszynianie

            Co ten chrząszcz wyprawia – nie wiesz TaRzAniE?

            Co ma znaczyć to chrząszcza – tarzanie?

                       

                        Do chorego jak nic wypada zawezwać lekarza

                        Źle z biedakiem – już robi… skrzydłami

                        Zamiast pięknie brzmieć czy grzmieć

                        Tarza się… jak kpina – nasz chrząszcz godzinami!

                        By takim być – rozumu musi nie mieć ani krzty!

                        Wielki – oj, wielki…  z trudem przełykamy wstyd!!!

                                   

            Wszem wiadomo nie od dziś – nie z tego Szczebrzeszyn słynie

            Tu od zawsze chrząszcz(po swojemu) chrzęścił w trzcinie

            Rzucili się w jego stronę szczebrzeszany

Może jeszcze pogadamy… gdzie nasz ukochany?    

           

                        Ten czupurny chrząszcz nie stracił rezonu

                        Nowe idzie – i u nas czas na zmiany!!!

                        Jak zbawienia czekałem końca letniego sezonu

                        Rzekł... nie tak całkiem zmieszany

            Prawdą jest chrząszcze dotąd najgłośniej w trzcinach brzmiały

            Od teraz się będą – ku uciesze gapiów... zmyślnie tarzały

            To się znowu turlały po wyschniętej ściółce

            Mrucząc pod nosem o kombinatorce... gżegżółce

                                                                                   Zdzisław Skibicki  wrzesień,1990 r.