Kiedy myślę – POLSKA…

Kiedy myślę – POLSKA…

To jestem dumny, że jestem Polakiem

Bo kiedy myślę Polska Polaków

To myślę na poważnie

Za co tak doprawdy cenimy

Siebie i naszych rodaków

            Bo mamy papieża Polaka

            Stworzyliśmy wspaniałą kulturę

            Mamy gorące głowy i serca

            Naród nasz  jest – wspaniały

            Z wyjątkami jak wszędzie…

Mamy nieprzeciętne, piękne kobiety

Wierzymy w... cuda

Mamy zróżnicowane społeczeństwo (bo tak samo chce)

Potrafimy też w opałach…  improwizować

            Najgościnniejsi z gościnnych na – Podlasiu

            Powstrzymali komunizmu kroki (nie wszyscy, co niektórzy)

            Solidarni w zagrożeniu… (jak chcemy to i potrafimy)

            Jesteśmy spontaniczni, często i (za często) na pokaz

            Jesteśmy niepokorni

            Kilka razy (bez wdzięczności) uratowaliśmy Europę

            Polacy są, (bywają) zadziorni i weseli

            Jesteśmy w przewadze wierni tradycji

            Rodzą się też jak grzyby – modni w poglądach

            Nieobce nam malkontenctwo

            Potrafimy (jak musimy) kombinować w opałach

Umiemy walczyć z przywarami

Mamy cudowną Warmię i Mazury

Jesteśmy przedsiębiorczy

Potrafimy przeżyć za nędzne pieniądze

Dumni, bo mamy w Suchowoli – geograficzny środek Europy

Byliśmy wielcy obszarowo od morza, do morza…

Dumni też (co niektórzy) z tradycji chrześcijańskiej

Dumni z przydrożnych krzyży i kapliczek

Identyfikujący się z miejscem zamieszkania(jeszcze rzadko z....  flagą)

Swoiści kulturowo(coraz mniej prężni) w różnych regionach kraju

            Za to zgodni – wszyscy(bez mała zresztą), co do jednego

         Polskie drogi(nie wszystkie) 

          Prowadzą... och! nie, nie – nie do Rzymu

          Do… remontu i to zwykle... niejednokrotnego

                                                                                   Zdzisław Skibicki  październik, 1995 r.