Ech, ta kolej...

Ech, ta kolej...

Do domu tego

Domu ciepłego

Domu

...na skraju wsi

Przez lata, przez okna i drzwi

… nie zaglądał ni głód

… ni chłód

Nie gościli jacy – tacy... bracia

Nie gościł... a gdzież tam – głód

Jednako i do mieszkania tego

Razu pewnego  

Zapukał… jego kolega – chłód

           

            Kiedyś tu ciepło królowało

         Dominował rwetes, śmiech, gwar

ZIĄB NIE ZAWITAŁ OT, TAK NAGLE

Raptem

W jednej chwili

Jak... szablą ciął

Nim się chłód za bary na poważnie ze śmiechem wziął

Dziadkowie i zdrowiem, i szczebiotem się cieszyli

           

            O czym marzą teraz podstarzali gospodarze?

Dojrzeć od czasu, do czasu wnucząt buzie roześmiane

            Usłyszeć tamten chichot

            Tamten gwar

            … którego już nie ma – niestety

           

            W rozbrykanych pokojach cicho      

            W uszach dudni pustka

            Nie pomaga na głowie chustka

            Pustka świdruje... 

            Na prośby głucha

            Nieprzyjazna, dziwna

            Niema...

                                                                                              Zdzisław Skibicki maj, 1996 r.