Dzięcioły… anioły

            Na skraju lasu wiekowego

 – w przewadze świerkowego

            Spotkali się nieprzypadkowo

            Tak zresztą było ustalone

            … trzej lekarze

            Czarny, pstry duży i zielony

            Wiedzieli – zdrowie drzew zagrożone

                        Stuk – puk! stuk – puk!   

                        Rozpoczęli rytmiczne

                        A to raptem – na przemian pukanie

                        Nie u drzwi rozlegały się razy liczne

                        „Zaglądali” pod „drzew skórę”

                        Pukania nie mogą być… anemiczne

            Doktor zielony zabrał się do jednego drzewa

            Sprawdzić wypada jak się ona miewa

            Opukał sosnę – pierwszą pacjentkę

            Usunąć z niej muszę wszystkie szkodniki

            Takiej chorej jak ta sosna

            … nie transportuje się do – kliniki

                        Dzięcioł czarny z chęcią  pień ciął

                        od dłuższej już chwili

                        … trocinami jak śniegiem – prószy

                        Robi dobrą robotę

                        to nic, że bolą was uszy

            Profesor pstry duży

            posłyszał wcześniej niż dojrzał

            … chorego świerka

            Coś mu tam pod korą

            … uciążliwie ćwierka

            Walnął zza ucha dziobem dłutowatym

            … za jednym razem nie uzdrowisz

            Więc nie koniec na tym

                                                                    Zdzisław Skibicki  Trzygłów luty, 1999 r.