Ach, te dziwne chmury

Ach, te dziwne chmury

         

            Płyną i płyną poszarpane

            w miejscu nie ustoją

            … rumaki oszalałe

                        Pociemniały, rozpruły się

                        … rzewnie płaczą

                        Wylewają morze łez

            Jakieś dziwne te chmury

            Nie chcemy ich!

            Nie chcemy!!!

            Od nieba po ziemię

            … koncertowo

            Ciekną mokre sznury

            Wszystkich krawców tu skierować

            Mają zaraz chmury

            … pocerować!!!

                         I… o dziwo

                        Jaśnieć zaczęło

           

            Słonko błysnęło, musnęło

            Coś… pokombinowało

            I wstydliwie wyszło zza chmur

           

            Łuk wielobarwnej tęczy

            Wygiął sierp swój

            Od ściany lasu po skraj pola

            Patrz, patrz Żono ma!

            Już znika – jaka szkoda…

            Czemu uciekasz kolorowy pasie?

           

            Wróć proszę – mostem bądź

            Kraśna łowiczanko

            Na nieba atłasie

            Nie słucha…

            Na horyzoncie znowu jesień

            Ciemnieje

            Idą bure ściany dżdżów

            Oj, niebawem lunie

            Całym niebem znów

            Widać za rzadki był

            … krawców ścieg

                                                           

                                                                    Zdzisław Skibicki  Trzygłów listopad, 1999 r.