W sobotę to było…

W sobotę to było…

W kominie... skaranie

             słyszałem wichru granie

Za oknem

            bez przerwy wył

Szarpał liściem…

            oj, niechcianym... gościem był

Już nie zielenieją jak wiosną

            kulą się biedne z niemocy

Żółcieją, purpurowieją

            Nie ma dla nich

            … ni krzty litości

Wirują ku ziemi…

pac, pac! – kolory, kolory

Przez ogołocone konary

śmiesznych drzew – bez liści

Łypie świat niedoskonały

            O, znowu pada…bach, bach!

            Nabierają krople rozpędu

            namierzają uderzenia w lica blach

            Po szybach łzy spływają

Deszcz zacina!

bębnią krople w dach

Momentalnie stają duże

coraz to większe kałuże

            A  jak się ma wiatr ?

            dalej dmie, uderza, straszy…

Tereniu  może wiesz 

kto brzozom w sobotę

… rozczesywał włosy?

            A wiem, wiem

            to ten fryzjer wiatr

            Widziałam…

                                                           Zdzisław Skibicki   Trzygłów, listopad 1999 r.