Esy floresy

E s y,  f l o r e s y…

A  było  to  tak

Gwiezdną  nocą

We  wsi  jednej

Mistrz  malarz – tęgi  mróz

Szyby  pędzlem  malował

I  to  niebywałym

Niezwykłym  jakimś…

            Nad rankiem

            Przed kurem 

            Ucieczką się salwował

Kto  MISTRZA  spłoszył?

Dlaczego  nie dotrwał?

Nie  dokończył  dzieła?

            Tu i tam 

            Lampy naftowe

            W okna rzucały blask

DNIAŁO

            Pod kuchniami

            Buchnęły jęzory

Powolutku, powoli

Spływała  finezja

Niepowtarzalne  floresy, esy

Obrazy – przerwanej  nocy

            W  izbach

            Coraz cieplej było

            W  oczach  okienek

            Nikły misterne prace…

Zza firanki wyjrzała gospodyni

Świt już widać blady

Przez… dziurawe szyby

            Za  oknem –  skurczony czyjś cień

           … drgnął

To malarza twarz!!!

MISTRZ się za głowę łapie

          

             Szkoda…

Z pracowitej nocki

            Tylko tyle masz

Nocny mistrzu nasz...                                                                                                                                                                                                         Zdzisław  SKIBICKI   luty,  2000  r.