DRZEWA JESIENIĄ

           

            Nie letni to już czas…

            Stoją pochmurne

            Jeszcze tu i tam czupurne

            Niezadowolone jakieś…

                       

                        Milkną szumy przebogate…

            Już inne…

            Nie tak rozmowne jak latem

            Pamiętają – na ławkach zakochanych

            Bywało i rumieńce liśćmi kryły czasem

                       

                        Niczym    

…rozcapierzone palce

                        Gałęzie, konary

                        Prawie bez liści

                        Wyziębłe

                        Tulą się w pary…

            Stoją wyciszone

            Ubogie…

            W swojej piękności

            Dalekie

            Od doskonałości…

                        Patrz!

                        To już jesień…

                        Już liść opadł

                        To listopad!

                                                           Zdzisław Skibicki  Trzygłów, listopad 2000 r.