Kowalskiej Warszawo

            Spod znużonej mej powieki

            Widzę świat daleki

             Śnię…

                        W lipcu o 4.ej rano

                        W różowiejącej od słońca stolicy

                        Idę Księcia Janusza Mazowieckiego

                        … środkiem ulicy

            Jak tu jasno

            … życie już wre

                        Wznoszę się

                        Słyszę, tam daleko

                        Za tym świętokrzyskim

                        … wiszącym ponad rzeką

           

            Echa w szuwarach z wielką ochotą

            … po swojemu coś tam sobie plotą

                       

                        Narasta szum, w gwarze... głos syreny?

                        Mostem pędzą fiaty, nissany, citroeny

                       

            Młodemu rybołowowi – bez jego zgody 

            Chlupnęła rybka do wiślanej wody…

                       

                        Nikt nie spostrzegł tego

                        Nikt nie zauważył miny jego...

                                                                      

                                                           Zdzisław Skibicki  Warszawa, lipiec 2004 r.