Kto kogo zwycięży?

Kto kogo zwycięży?

Niedawno ucichł nocy gwar

Usnęli wczasowicze…

Zza węgrowskiej szosy

Czerwona kula wytacza twarz

Promieniami oświetla

Hacjendy blaszany dach

Od wschodniej strony

Pod sosenką czarną

Rozszedł się swawolnik

Złociuchny rozchodnik

Jaśnieje nowy dzień

Bez mała wszyscy śpią

Snem… „spracowanego”

Drzewostan coraz to dłuższym pasem

Kładzie cienie, staje – drugim… lasem

Ku, ku! kuk! w leszczyny kieruj słuch i wzrok

Tam się miesza kukanie z ptasim koncertem

Trwa rywalizacja, że hej za płotem

Obok jeszcze skrzeczenie kombinatorek srok

Nim się pobudzą właściciele…

Kozy p. A. Kuryłkowej za wygódką

Potrząsają bojaźliwie bródką

Dwie wytrzeszczają na coś oczy

W głębi Liwiec zakolami

Swe bystre wody toczy

Po chłodnej, rannej rosie

Hen – od  Starej Wsi  da się

Księdza rozpoznać po… głosie

Nad przydrożnym zajazdem „Ostoja”

Siadła na słupie klekotliwa rodzina

Puszy się bociek i siostra dziewoja

Często się poza gniazdo… wypina

To już i lipca prawie połowa…

Młode boćki zataczają śmielsze koła

Ćwiczą codziennie wytrwale loty

Rodzice pływają nad działką

            Pilnując nieustannej wyżery

Powietrznym korytarzem

            Zaliczają zaopatrzeniowe spacery

Do gniazd powracają obciążeni

            na znacznie niższym pułapie

Na cieku wodnym

… dawnym korycie rzeki – zieleń

Zieleń, zieleń… ciągle – zielona!!!

Zwałami piachu

Raz i drugi przywalona

– chyba drwi, niezwyciężona…???

Niewiele już zdziałać na tym polu mogą

Chemia, ni trzygłowskie wiercipięty

… butelkowe wiatraki

O rety, rety!!!

Znowu te nornice i krety !

Gospodyni nierzadko bywa

… walką setnie utrudzona

Na utrapienie najpewniej

… ludzkie rączki pomogą

Od lat kilku – rok w rok

Znad wód Bałtyku

Ściąga tu siostrzyczka Terenia

Sielskością Borzych urzeczona

Sosenki z nadzieją sadzone

Rozcapierzonymi gałęziami

Niczym  jeża – igłami

Bronią się przed pnącymi

Pod nimi trawami

Kiedy żar leje z nieba – zmyka dla ochłody

Bojaźliwy starszy, dyla daje i młody

Po kratach stopami  (często bosymi)

Solidnymi schodami Marianowymi 

Byle rychlej pod dach – hop! och! hyc!

Ha, ha, ha!… już  słońce nie zrobi nam nic

Przed parzącym złocistym krążkiem 

… i auta szukają schronienia

Garażem im – brzozowy lasek

Swoim listowiem

Użycza gościny i cienia

W stołowym na poczesnym miejscu

… a jakże – ekran szklany

Wysoki maszt… zafundowany nocą

Osadzony przez Rysia i Zdzisia

Łączy domowników zatem

… z TVP – 3 i... ciekawym światem

Na skłonie maciupki

… ogródek – sklepik

Dorodne warzywa tu rosną

… nie pod lasem, i nie pod sosną

Dobrze się tu pod koronami udają

Owocowych drzew zacienienie

… za nic jak widać, sobie mają

Macierzanka nie zna słowa... leń

Swoim się ściele zapachem

Z niebywałym rozmachem

Od wschodu przez calutki dzień

Zdzisław Skibicki  Borzychy 14. lipca 2004 r.