DAMA – dusza… spod KAPELUSZA                                                                                                

BIELICKA dość często powtarzała

Jestem Hanka - kosmopolitanka

Rodowita ze mnie warszawianka

            … ale urodzona w Łomży – nad Narwią!

Cała i werwą była, i żyła… rewią

            Estradowa – Pietrusińska Dziunia

                        Publikę

            Mówiąc gładko

                        … zagadywała

Ze śmiechu pękających

… u stóp miała

            Cały świat bez mała

Znała

            Wszędzie była

            Za oceany fruwała

Na spotkania przychodzili

I starsi, i… młodzi

            Na stojąco witał i dziękował

            Młodzieży kwiat

Jej monologi

            Też rozumiał i to jeszcze jak

Pokolenia szły i… odchodziły

A ONA TRWAŁA

            Trochę czasami narzekała…

            Nie mam  się już z kim bawić…

            Odeszły koleżanki nie tylko z podwórka, klasy…

Pytała przeto siebie

Chyba… jestem stara?

            Grała w teatrze, filmie

            Dalej była i była

            Gadała i gadała…

W monologach była sobą – cała

Miss polskiej estrady

Zawsze frekwencję miała

            Po Dniu Kobiet

            Powędrowała BIELICKA DZIUNIA

            Do swojego Piotrunia

Do Boga – Pana

Do… przyjaciół – jak na ziemi wokół

            W biegu ciągle…

            Czasu nie miała

            … na przygotowania

Zawsze – jak rycerz

W pełnym rynsztunku w... kapeluszu

            Rozgadana…  lekko zachrypnięta

            Odeszła  tak  szybko…  jak  i  mówiła

Jakim wieńcem było zwieńczyć JEJ drogę???

NAJTRAFNIEJ... KAPELUSZEM

… z różowych i białych goździków

            W podzięce TAKI

            Przykrył MISTRZYNIĘ SŁOWA

W pamięci naszej

Pozostaniesz CAŁA TY    

… TRAJKOTKO  NARODOWA                              

                                                                                        Zdzisław Skibicki  21 marca 2006 r.