MIESZKANIE NASZE

MIESZKANIE NASZE

Z  podniebnego piętra 4.go

przy ŁABĘDZIEJ ulicy

W kuchni – pod  dachem

ponad parapet wysoki

… wyciągasz szyję

           

Daleko do bloku waszego?

Zaprzeczam

Spójrz tam – oczyma  wskazuję

Przed Tobą – blok szczytem…

 Wychodzimy z klatki

 … wnuczek Hani i Basi

 i od zięcia Adama, i córci Kasi

 Idziemy niespiesznie

 Ot, tak sobie – noga za nogą

Nieco pod górką, z lewej

Wysokościowiec

… wygląda śmiesznie

Rusztowaniami

… obandażowany tego lata

Mijamy (szczęśliwie) plac obskurny

plac zabaw… plac – popisów i harców

(dzieci,  psów,  a  wieczorami  nie  starców)

            Kres wędrówki tuż,  tuż

            Blisko, no nie? - to  już!

Jesteśmy na miejscu                                     Na   Golęcinie  przy  ul.  Światowida  80 A

przy ulicy dramatopisarza i poety                Rozpoczął  się romans  rodziców  z  synem

romantyzmu polskiego                                 Zdzisiem i... z nadodrzańskim Szczecinem

autora „Nie – Boskiej  komedii”                 Nikomu w głowie przez całe lata

imć Zygmunta Krasińskiego                        nie zaświtała myśl taka, że kiedyś, być może

                                                                       tu, w Szczecinie mieszkanie kupią Darkowi

Pierwsza z brzegu klatka H                          Jego rodzice – mamusia Teresa i tata

do mieszkania naszego                                 

Obok drzwi… domofon                                  Od czerwca roku dwa tysiące szóstego

Wciśnij,                                                         PIERWORODNY  STAŁ  SIĘ

 jednocyfrowy numer – dwa                         prawowitym właścicielem                                                                                                   mieszkania – jednopokojowego                                    Schodków... dziewięć                                     ale...  jakiego, i do tego słonecznego                  

Podwyższony parter, bez hałasu          

Pod balkonem...  namiastka lasu                   Nad nami pięter jeszcze kilka   

                                                                       Przeto ich wędrówka dłużej trwa

Krysiu, Helenko, Janie;                               Nie to co nam, wystarczy 1. chwilka 

Wykupując na Niebuszewie mieszkanie     

Ziściła się waszego brata mrzonka               Za  schodkowanie  w „nagrodę”  mają

Widzę radosną minę mojego małżonka       … utrapienie  z  gołębiami                                                                                                   Na kominie i na dachu urzędującymi

Wróciliśmy do... rodzinnych korzeni           na szczęście – nieodpłatnie koncertującymi

Tu znowu nasza szczecińska przygoda

Nic już tego nie zmieni!                       Teresa i Zdzisław Skibiccy Szczecin, wrzesień 2008 r.