BEZSENSU – SENS…?

BEZSENSU – SENS…?

Motory TU – 154 M pracowały na pełnych obrotach…

Zza chmur nadlatywał bezwiedny pomruk

Nagle jest, jest! ale jakoś za nisko – tam daaalej lotnisko!!!

Za późno było na wszystko…

8: 41

Przeogromny szum, świst, huk, trzaski, jęki…

NIE WYŁONIŁO SIĘ Z MGŁY LOTNISKO

          Ucichło… ptaszysko

                    Nic nie grało

          Nie szumiało

                   Porażająca cisza

          Cisza…

TRAGEDIA, ŻAŁOBBA  RP

I pytania, pytania...

Dlaczego, dlaczego, dlaczego???

          Rozrzucone samolotu fragmenty

          Ziemia przeorana, zryta

          Paliwem śmierdząca

         Poszarpane ciała                                                         

          Kikuty bezlistnych drzew

          Biało – czerwony wieniec katyński w... luku

          W czarnym błocie – utaplany... orzeł biały

          Ziejące pustką fotele

          I ta mgła, mgła rozpaczy…

Czy znowu tak miało być?

          Katastrofa ofiarom zamknęła oczy

          Okrutny, smoleński fakt

          … innym tylko na chwilę – otworzył powieki

Co z tymi Polakami?

Co z polską obłudą?

          Naród na baczność...

          Naród na kolana...

          Bo tak w polskiej tradycji… wypada?

Łzy, modlitwa do Pana

…niektórych tylko – westchnienia 

Znicze, krzyż, kwiaty

Chęć znowu do… przebaczenia, pojednania

I... bo smutek, bo... tra – ge – dia 

          Dość już manifestowania przy(okazji)

          Pokazy światu – wyćwiczone mamy... jak cholera!

          Więcej pokory nam trzeba…

W pamięci Polaka – Smoleńsk przeklętym miastem…

Dalej krążą kruki czarne – śmierci widmo

          Bez prawdziwego zjednoczenia

                   Bez wzajemnego przebaczenia

                             Bez ostatecznego wyjaśnienia…

TRAGEDIA 10. KWIETNIA

          OSTAŁYM TU NA ZIEMI W BÓLU, ROZPACZY

          OTWORZYŁA OCZY

MOGŁABY WSZYSTKIM?

POWINNA…

          Już czas i nam zacząć patrzeć…

          A na co?

          A gdzie?

          Ano w…  niebo

Na samolot naszego życia

Samolot też pikujący

Pikujący nieuchronnie w dół

Ku ziemi na wołania i prośby często głuchej

Ku beznadziei…czy

Ku radości kruchej?

                                               

          Zdzisław Skibicki  kwiecień, 2010 r.