Spojrzenie i drżenie…

           

          Spojrzenie i drżenie…

Z prywatności wyzuci

               Prawie jednako ubrani

              Leżą pacjenci

               … do łóżek „przykuci”

                              Niespodziewaną niemocą

                              Na wskroś przejęci

                              Marzą dniem i nocą

               Byle dalej od szpitala

              Byle szybciej stąd

               Byle…

                              Większość się czai

                              Myśli dać susa

                              Na parkingu – do auta

                              Ewentualnie do busa

               Dla nowicjuszy – w przewadze

               Szpitale są bez mała labiryntem

               Tak to już mają szpitale…

               Na przestrzał korytarze, piętra

               Drzwi przyjęć, chorych sale...

                              Nie w głowie prawdziwie chorym

                              pod sufitem telewizor – za dwójki

                              Ni towarzyskie schadzki

                              To w jednej, to w drugiej sali

                              Spokoju chcą obolali...

               Bywali na łóżkach wśród zniewolonych

               też  i „lżejsi”co, na innych nie baczyli

               Słów szkaradnych – uszom chorych

               Często i do północy nie szczędzili

               Tyranizowali...

                              Gdy dopadła mnie – ona 

                              … ta niespodziewana     

               Nie pytałem

               Wiedziałem…

               Kto mnie wesprze w chorobie

               Kto mi prócz medyków rękę poda

                              To będzie – małżonka

                              Najbliższa mi osoba         

I... nie, nie zostawiała mnie samego           

Odwiedzała dnia każdego    

                              Szpital – proszę pana to nie bal…

                              Zastawiony stołami

                             Mięsiwem, napitkami

                              Jadłem wszelakim

               Na oddziałach rządzi standard

               Wpadają z wizytą  o poranku

               Siostrzyczki w białym ubranku

               ...  otwierają chorym powieki

                              Celują pistoletem… prosto w czoło

                              Tylko spokój – bez obaw!

                              To rutynowe… mierzenie temperatur

               Następną  młodą siostrę

               … ciekawi wysokość –  twojego ciśnienia

                              Gdzie się wkłuć dzisiaj?

                              Zastanawia z kolei – ta porządna

                              Ta trzecia – krwi...  żądna

               Chorzy po śniadaniu, po obchodach

                              Mkną  opatuleni

               korytarzami, wózkami

                              Zjeżdżają windami

z duszą na ramieniu

                              … na wskazane badania

                             

                             

                              Kiedy przychodzi obiadu pora

                              Przypominają o swoim bycie

                              Narządy słuchu i smaku

                              Co zaserwuje pod każdymi drzwiami

                              … terkoczący wózek

                              To się zaraz okaże

              

               Szał podniebienia zapewnią

               Kubki smakowe połechcą – dietetycy 

               Menu zaserwują wam wszystkowiedzący lekarze...

                             

                              Co sala –  to oczy…

                                            A w oczach?

                              Czai się ból różnoraki

                              Strach przed kolejnymi badaniami

                              Strach nadzieją przeplatany

                              Do łóżek przykuci leżą nieboraki

              

               W takim to swoim świecie

               I obaw, i nadziei

               … całymi godzinami

               … całymi dniami

                             

                              Zdani na siłę ramion opieki

                              Sromotę

                              Bez poczucia wstydu

                              Wyzuci prywatności

              

               Dzień i noc

               Noc i dzień

               I tak wkoło…

               Tym – to już 

               I… niewesoło

                             

                              Trafnie zdiagnozowani         

                              Łapią szczęście za rogi

                             I w nogi

                             Do swojej niebogi

              

               Inni mniej radośni

               … pozostają

               Na kolejne zmiany o 7. ej i 19. ej

               Ręce i serduszko siostry tej, czy tej

                                                                          Zdzisław Skibicki   Gryfice, 19 listopada – 1 grudnia 2011 r.

                                                                                                       Zachodniopomorski Szpital Specjalistyczny

                                                                                                       ODDZIAŁ CHORÓB WEWNĘTRZNYCH