KOGUTY (to…  budziki takie)

            Różnych „budzicieli” jest wokół wiele

            U nas w kuchni jest żółty – uparty

            Pod torebką żony wyśpiewuje trele…

            Ma szyję i dzióbek zadarty

            To taki ptaszek – nieożywiony

            … jak trzeba, to nakręcony

                       

                        Są też żywe – te… na grzędzie

                        Same się podkręcają

                        Nie trzeba męczyć rąk

                        Kogut słysząc sąsiada

                        … na identycznej tonacji gada

                        Przecie gorszym być nie wypada…

            Tak co rano budzi właśnie ludzi

            Budzik z paradnym grzebieniem

            A na pytanie – jak budzi?

            Odpowiada stylem kogucim

            Głośno pieję: kukuryku! kuku – ryku!!!

            No i tyle… o co tyle krzyku

            … w moim kuku – ryku???

                       

                        Bywa też opóźnione budzenie

                                   Niekoniecznie o poranku

                        … kukuryku! kuku – ryku!!!

                                   A czyj to budzik  znowu???

           

            Po południu dziadziuś

ledwo… zmrużywszy oko

            Od wnuczki Basiuni

            usłyszał ciąg dalszy wierszyka

            „nie śpij ktoś ci pieje

            wstawaj z fotela… bo już ciemnieje ”

                       

                        I wtedy dom cały

                        ma śmiechu po pachy

                    Jeszcze słychać

                        i ochy, i achy…

                                  

                                                           Zdzisław Skibicki  Trzygłów styczeń, 2012 r.