Niezmordowany wiatr

Niezmordowany wiatr

Bez mała już owiał

… świat cały

Świstał przy tym jak umiał

Za bary się brał ze - spokojem

           

            Jak duch dążył kędy chciał

            Pełno go było i tu, i tam

            Był już niemal wszędzie

Bez wytchnienia pędził nasz „chwat”

W lasach spustoszenie czynił

Ciężką się wydawała mu ta praca

            Komu się jego mozół podoba?

            Komu się jego mozół opłaca?

           

Leśnicy nie lubią takiego drwala

            Co zło czyni...

            Co drzewa przewala...

Jak go spytać?

           

            Może prosto tak...

            Czemu ciebie

                        Często

            Nazbyt często

                        … zło zadowala???

                                                                                   Zdzisław Skibicki sierpień, 2013 r.