Myśli o wczesnym poranku

           

         

          Myśli o wczesnym poranku                dedykuję STASIEŃCE                                                                                        naszej majowej Solenizantce

            Cudowny zapach wstającego dnia

            Budzi Stasię  z… dręczącego snu

                        W pośpiechu 

                        Pod otwierające się powieki

                        Upycha gdzie się tylko da swoje sny

                        Chowa resztki nocy

                        Wtula się w ciepło wstającego poranka

                        Powietrza haust wciąga piersią całą

            Tak z reguły zaczyna kolejny, nowy dzień z nadzieją

                        Odziana w... to samo – otoczenie, co zwykle

                        W różnorakie jednak (bo wypada) ubranie

                        I w te kolorowe – sama nie wie czemu

                        Kwiaty ze... swojej, ukochanej rabaty

            Tak to uzbrojona, wiosłuje przez dzień cały

                        Gdy dopłynie szczęśliwie do brzegu

            Przez  wzburzone  morze codzienności

                        Dostrzega wyciągniętą rękę nocy

            Chodźże… na  zasłużone  spotkanie

            Chodźże… na  zasłużony  odpoczynek

                        Tedy oczy ku niebu wznosi

                        Słychać szept…

                        I „Szczęśliwej na wskroś” pytanie

            Lepiej to już być nie może...???

                        Za mijający dzień – Dziękuję Ci Boże!

                                                      Zdzisław Skibicki  Trzygłów na ósmego maja, 2014 r.