Gdy byli... poganami

Gdy byli... poganami

Nie stało się to ot, tak

Trzask, prask

 I minęło z okładem – tysiąc lat

Na wsi tej – wsi, która w przyszłości

miała być na wskroś... polską

starcy nie witali się pozdrowieniem

„Pochwalony Jezus Chrystus”

W niedziele drogi nie roiły się

od ludu spieszącego do kościoła

W majowe popołudnia kobiety i dziewczęta

nie zbierały się pod figurami Matki Boskiej

Nikt i nic nie wiedział o chrztach narodzonych

komuniach św., bierzmowaniach czy ślubach

Nie znano bicia dzwonów kościelnych

Matki, ojcowie przed przekrojeniem bochna chleba

nie kreślili go... znakiem krzyża

Święto Wielkanocy nie było znane

Nie noszono jadła do poświęcenia

Świąt grudniowych nie nazywano Gwiazdką

Pieśni śpiewane w tych dniach nie były kolędami

Inna wtedy dominowała wiara

Innych przestrzegano obyczajów

Sami nie wiedzieli kim będą i jacy?

Słowianie – poganie przyszli Polacy

Dopóki co

Uwielbiali...

Czcili swoich bożków...

Tyle już minęło stuleci

Doprawdy jak ten czas szybko...                                                                                      

                                                                                              Zdzisław Skibicki czerwiec, 2014 r.