Piołunówka

Piołunówka

Siedzimy w zdezelowanych  fotelach

Na stole któraś z rzędu butelka

Butelczyna nie dopitej, gorzkiej

Samej w sobie pachnącej piołunem

Niesmaczny trunek

Przegryzamy

Jeszcze gorszymi

… wspomnieniami

W czubach wirujący szum

Nad głowami... stukot

Po suficie przechadza się O. czyjaś, kiedyś...

Narzeczona – właścicielka długich nóg

Stąd ten obcasów stuk, stuk...

To tu, to tam, ten tupot...

Chyba już spóźniona?

Na zabój zadurzone słodziutkie dziewczę blond

O randce duma w tej chwili

Stąd ten świdrujący uszy stuk!

Sąsiedzi bądźcie dla mnie, wyrozumiali – mili...

U panów przed nosem – gorzkiej flaszki jeszcze połowa

Przeciwieństwo... pannicy słodkiej – zakochanej po chmury

Nam powonienie drażni ta – na wskroś... piołunowa   

O. zajęta sobą pyta, który pantofelek pasuje do torebki i z jakiej skóry...?                                                                                                                                              

Lustro pospiesz się

Ruszże głową

Rzeknij mądre słowo...                                                                                                                                                                                          

                                                                                                                                                                                                                                                                              Zdzisław Skibicki grudzień, 2015 r.