Sztafeta pokoleniowa

Sztafeta pokoleniowa

ONI WTEDY

… dzieci osadników

dzisiaj

… nasi dziadkowie   

PIERWSZE POLSKIE POWOJENNE POKOLENIE

TEJ SZKOŁY OTWIERAŁO DRZWI

Z nostalgią wspominają tamte lata, tamte dni...

Tak w życiu jak i w zieleniejącej wiośnie

Tu w szkole bywało przeważnie radośnie...

Tak mówią o minionym czasie Janie i Hanie

Tu nam nieobce były psikusy, troski, hasanie           

ONI ZDARZAŁO SIĘ

Nie zawsze do szkoły chadzali...

Nie z radością tedy w domach zostawali

Kiedy to do... tyrania w polu byli zapraszani

Przed lekcjami słyszeli – wyskocz krowę popaść

Nie raz przeto zdyszani – na czas nie wydołali

Równo z dzwonkiem do klasy wpaść...         

ONI – TAMCI  UCZNIOWIE

Twoja kochana Mama i mój Tata

Z rozrzewnieniem

Z łezką w oku

Wspominają dawne lata...

Nasi dziadkowie

Pierwsi tej szkoły uczniowie

Co innego mają teraz na głowie

Mieć zdrowie i żyć godnie w Trzygłowie     

A my dzisiaj chłonni wiedzy?

            JAK    ONGIŚ    ONI

PĘDZIMY    DO    CIEBIE    7O.    LATKO

            KAŻDEGO PORANKA

SPIESZYMY DO CORAZ NOWOCZEŚNIEJSZEJ SZKOŁY

Kiedy już lekko spóźnieni to nawet i kłusem

Ci spoza Trzygłowa – elegancko autobusem

Przychodzimy do Ciebie

Każdego późnego wrześniowego lata

Każdej kolejnej kolorowej jesieni

Rzadko prawdziwej zimy

Niezmiennie zieleniejącej – do życia budzącej się wiosny...

                                             

                                    (tak opisał refleksje Haliny) Zdzisław Skibicki Trzygłów maj, 2016 r.